Historia Pałacu Saskiego sięga do XVII wieku. Początkowo w miejscu Pałacu stał dwór Tobiasza Morsztyna. Następnie został on przekazany bratu Tobiasza – Janowi Andrzejowi Morsztynowi, politykowi i cenionym poecie w tamtym czasie. Jan Andrzej Morsztyn przekształcił dwór na wzór pałacu z czterema wieżami. Pałacem zainteresował się król August II Mocny. W 1717 roku rozpoczęto kolejną rozbudowę pałacu, którą ukończył syn Augusta II Mocnego – August III Sas w 1742 roku. Pałac zaprojektowany był w myśl wersalskiego pałacu z wielką przestrzenią i malowniczym ogrodem. Po śmierci króla w 1763 roku, pałac przestał pełnić funkcję reprezentacyjną i zaczęto wynajmować poszczególne pomieszczenia. Na przykład, Fryderyk Chopin zamieszkał w części pałacu z rodzicami, ojciec Fryderyka był nauczycielem języka francuskiego, który otrzymał tam właśnie lokum. Później w latach 1804-1831 było tu Liceum Warszawskie. Następnie pałac przeszedł w posiadanie rosyjskiego kupca Iwana Skwarcowa. Dokonał on kolejnych zmian w wyglądzie pałacu. Wraz z odzyskaniem przez Polskę niepodległości w 1918 roku, Pałac Saski wrócił w ręce Polaków. Znajdowała się w nim siedziba Sztabu Generalnego Wojska Polskiego aż do 1939 roku. Podczas II wojny światowej mieścił się tam sztab hitlerowski. Ostatecznie Pałac Saski został zburzony w 1944 roku. Ocalała jedynie część przy Pomniku Nieznanego Żołnierza.
Zakończenie odbudowy Pałacu Saskiego zostało zaplanowane na rok 2030. Pałac będzie nową przestrzenią dla Senatu Rzeczypospolitej Polskiej i Urzędu Wojewódzkiego oraz centrum kulturalno – artystycznym.
Poniżej przedstawiamy wizualizację Pałacu Saskiego na wzór tego z przed 1 września 1939 roku.
