Wojska Polskie obroniły niepodległość polskiego narodu oraz uratowały całą Europę przed napływem bolszewików do państw zachodnich. Pytanie jakie się teraz nasuwa to jak wyglądałaby współczesna Europa gdyby nie heroiczna postawa Polaków w tamtym czasie?
Bitwa Warszawska zwana również „ Cudem nad Wisłą” została rozegrana w dniach 12-25 sierpnia 1920 roku na przedpolach Warszawy. Pod Radzyminem i Ossowem oddziały prowadzone były przez gen. Józefa Hallera. Od północnego wschodu toczyły się zacięte walki 5 Armii gen. Władysława Sikorskiego. Obrona i kontratak oddziałów polskich działał w okolicy rzeki Wieprz, który był prowadzony przez Józefa Piłsudskiego i okazał się clou tej bitwy. Armia Czerwona została nieoczekiwanie zaatakowana między Dęblinem a Lubartowem tracąc tysiące swoich wojsk głównie na swoim skrzydle i tyłach.
Polskie dowództwo wiedziało, że jest potrzebny kontratak, aby wygrać tę wojnę. Przebieg operacji był konsultowany z Tadeuszem Rozwadowskim ( szef Sztabu Generalnego podczas wojny polsko – bolszewickiej) oraz doradcą francuskim gen Maxime Weygand (generał Armii Francuskich Sił Zbrojnych). Przyjmowano różne koncepcje, ostatecznie zdecydowano podjąć taktykę uderzeniową Józefa Piłsudskiego. Plan zakładał oblężenie wroga od południa równolegle zatrzymując ich na „Przedmoście Warszawa”.
Warto wspomnieć, że polska armia miała wsparcie ze strony francuskiej. W bitwie oprócz wyżej wymienionego gen Maxime’a Weygand brał czynny udział gen Charles de Gaulle, jako wykładowca i strateg wojskowy. Charles de Gaulle został instruktorem misji wojskowej. Początkowo prowadził wykłady w Kutnie, następnie został przeniesiony do dawnej szkoły Gwardii Cesarskiej w Rembertowie. Od lipca do sierpnia 1920 walczył w oddziałach polskich. Za udział w szeregach polskiej dywizji został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
Oto jak Charles de Gaulle zapamiętał szturm wojskowy na Armię Czerwoną: „Ofensywa rozpoczęła się świetnie. Grupa manewrowa, którą dowodzi szef Państwa, Piłsudski, zgrupowana pomiędzy Iwanogorodem, a Chełmem, szybko posuwa się na północ. Nieprzyjaciel, całkowicie zaskoczony […]. Ach! Cóż to było za piękne posunięcie! Nasi Polacy jak gdyby przypięli skrzydła, aby je wykonać”.1 20 sierpnia 1920 roku Charles de Gaulle pisze w swoim Dzienniku: „Tak, to jest zwycięstwo kompletne, triumfujące zwycięstwo. Z innych armii rosyjskich, które groziły Warszawie, niewiele co powróci. Mimo szybkości, z jaką uciekały, Polacy je przeganiali i zachodzili od lasu”. 2
Ważną postacią podczas wojny polsko bolszewickiej był porucznik Jan Kowalewski, który złamał szyfry Armii Czerwonej. Porucznik Jan Kowalewski współpracował z matematykami z Uniwersytetu Lwowskiego i Warszawskiego. Bez wątpienia ów kryptolog przyczynił się do wygranej w bitwie, ponieważ dowództwo znało dokładne położenie przeciwnika. Porucznik Kowalewski został odznaczony Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari.
Wojna kończy się podpisaniem traktatu ryskiego. Zostaje wydzielona granica Polski na wschodzie. Traktat podpisany w Rydze przetrwał do 1939, do rozpoczęcia II wojny światowej.
1-2 Ch. de Gaulle, Bitwa o Wisłę. Dziennik działań wojennych oficera francuskiego, przeł. Z. Hertz „Zeszyty Historyczne” (Paryż) 1971, z. 19, s. 3–18 (pierwodruk, anonimowy, w „La Revue de Paris”, 1 XI 1920 r.)